به چندین طریق می شه از سر پیروزی رفت انقلاب و برعکس. یعنی مسیر هر روزه  ی من.

اولین راهی که به ذهن آدم می رسه ، بی آر تی است، آیت خط عوض کنی بری انقلاب.(75 دقیقه)

یا می شه تا شهدا یه جوری بیای بعد هم سوار مترو شوی و سه سوت(به لطف جناب آقای شهردار) برسی انقلاب.(60دقیقه بدون ترافیک پیروزی)

یه راه سومی هم هست. اونم اینکه باز بیای تا شهدا بعد سوار اتوبوس های انقلاب-خراسون شی و بری انقلاب.(120دقیقه)

مسیر اول که خیلی شلوغ است. احتمالا پرس شده برسی انقلاب. مسیر دوم هم که می خوری به ترافیک پیروزی و دهنت صاف می شه. مسیر سوم هم که هم به ترافیک پیروزی می خوری هم اینکه خیلی طول می کشه و خسته می شی.

ولی مسیر سوم یه مزیتی اساسی داره او نم اینکه تو مسیرش از بهارستان به شهدا می ره! مزیتی که باعث می شه من اونو به همه ی مسیرها ترجیح بدم!

پ.ن: و ما همچنان زنده ایم!!

پ.ن2:خان داداش پست آپ کرده  که یه دایی به جمع دایی های دنیا اضافه شد، که یعنی یه خاله هم به خاله های دنیا اضافه شده!!

به قول جناب یوسفی که چند وقته ازش خبری نیست خدایتان سپاس!

دهه ی هفتادی ها
ما هم بلاخره دانشجو شدیم
[عناوین آرشیوشده]